Afleiðing lúsaleitarinnar: Baugur borgar skatta erlendis.

Margvíslegar ásakanir hafa verið settar fram gegn Baugi t.a.m fann fyrrum forsætisráðherra út að vínber væru ódýrari í London en hjá Bónus!  Og nú er kostnaðarsamri lúsaleit lokið hjá Baugi og upp komst um tittlingaskít. Það var allt og sumt.  Samt dugði það til að hrekja fyrirtækið úr landi og mun það framvegis borga skatta erlendis. Seðlabankinn getur ekki glaðst yfir efnahagsástaninu en hann getur kannski glaðst yfir þessu?

Times: Gaumur að kaupa starfsemi Baugs á Íslandi

Milljarðar í súginn

Það vita allir sem vilja vita að það fara milljarðar í súginn ár hvert vegna brottkasts.  Það er innbyggður hvati í kvótakerfinu til brottkasts. Ef leiguverðið er hærra en það verð sem fæst fyrir fiskinn verður honum hent, svo einfalt er það. Ef menn vilja koma í veg fyrir brottkast er einfaldast að afnema kvótakerfið. Þá þarf engar myndavélar.  Svo einfalt er það.

Brottkastsmyndavélar um borð

Frábærar fréttir fyrir þjóðarbúið

Fyrst koma þörungarnir, átan sem er númer tvö í keðjunni er fæða uppsjávarfiska og ef hana brestur hverfur síldin og loðnan, sem keppast við hvali um þessa fæðu. Mikil áta er ávísun á betra fæðuframboð og meiri lífmassa í hafinu.

Mikil áta í kringum landið

Af hverju vill ríkisstjórnin viðhalda mannréttindabrotum?

Frjálslyndi flokkurinn var fyrst of fremst stofnaður til höfuðs mannréttindabrotum í sjávarútvegi.     Hann vill skynsamlegri og réttlátri nýtingu sjávarauðlindarinnar byggðunum og þjóðinni til heilla og afnema kvótakerfið sem leiðir til brottkasts. Stjórnvöld vilja verja misskiptinguna í formi lénaskipulags, þó hún leiði til byggðaröskunar, sóunar verðmæta vegna brottkasts, skarðari hlut  vistvænna fiskveiða, minnkandi fiskistofna og lægri tekna fiskimanna og fiskverkafólks, hafi leitt til skuldsetinnar greinarinnar auk þess sem hún kemur í veg fyrir endurnýjun í greininni.  Þetta sem misvitrir stjórnmálamenn kalla "besta fiskveiðistjórnunarkerfi heimsins" hefur í raun kostað þjóðarbúið hundruð milljarða í tekjum og er þá ekki tekið tillit til byggðaröskunar. Þessu vilja stjórnvöld ekki breyta, röksemdirnar eru þær að mannréttindabrotin hafi varað svo lengi.  Geir og Ingibjörg keppast við að lýsa því yfir að ekki þurfi að fara að úrskurði mannréttindanefndarinnar enda sé þetta bara hennar álit.  Vita forsætis- og utanríkisráðherra ekki að Ísland skuldbatt sig til að fara að úrskurði nefndarinnar?  

Að gefnu tilefni þurfum við að tryggja að auðlindir þjóðarinnar verði ekki einkavinavæddar og Íslendingar sitji við sama borð þegar kemur að nýtingu þeirra.  

 

Olíukreppa, hagur Íslands?

Sú var tíðin að menn litu á olíuverðshækkanir sem mikla ógn fyrir viðskiptajöfnuðinn. Þessu hefur orðið meiri breyting á en margur áttar sig á. Nú er svo komið að landið flytur út svipað magn orku í formi áls og járnblendis og flutt er inn af fljótandi eldsneyti á farartæki lofts, láðs og lagar.  Að vísu eru stærstu sölusamningar okkar á raforku margir til langs tíma þar sem verðið er langt undir heimsmarkaðsverði. Þannig var atvinnuástandið á Austfjörðum notað sem skálkaskjól fyrir óhagstæða raforkusamninga til 40 ára. Háhitasvæðin eru gríðarleg náttúruleg og endurnýjanleg auðlind sem getur orðið Íslendingum til hagsbóta ef þeir sýna fyrirhyggju.

En það fer furðu hljótt um stóra lottóvinninginn sem Íslendingar geta verið með við Jan Mayen þar sem miklar  líkur eru á að olía og gas finnist og við eigum vinnsluréttindi ef við sýnum frumkvæði, annars falla þau niður. Norðmenn hafa áhyggjur af því að við verðum fyrri til.  Olíulindirnar ná oft yfir landamæri tveggja eða fleiri ríkja  og því er hægt að soga olíuna upp frá einum stað, því getur þetta orðið kapphlaup.  Kristinn Petursson skrifar um þetta í dag

 

Olían hefur hækkað um 100%

Sjómannadagur í skugga mannréttindabrota ríkisstjórnarinnar

Sjómannadagurinn hefur mikla þýðingu í huga okkar sem höfum stundað sjó stóran hluta ævinnar, þannig þarf maður ekki að hugsa sig um ef maður er spurður hvar maður hafi verið tiltekinn sjómannadag. Á morgun verður sjómannadagsins minnst með eftirminnilegri hætti en áður þökk sé konum í Frjálslynda flokknum sem skipuleggja mótmæli við kvótakerfinu, mannréttindabrotum gegn sjómönnum.  Safnast verður saman fyrir utan stjórnarráðið kl:13:30 í friðsamlegum mótmælum og síðan gengið niður á hafnarbakka með sól í hjarta.

 Í Fréttablaðinu í dag var "frétt" á þá leið að tæp 90% kvótans hafi skipt um hendur. (Ég segi ekki eign vegna þess að úthlutunin myndar ekki eignarétt) Þetta er ekki rétt langstærsti hluti þessarar yfirfærslu gerðist árið 1994 þegar flest fyrirtæki bættu við ehf og skiptu um kennitölu vegna skattaívilnana, án þess að skipta um eigendur.  Samt birtir Fréttablaðið þessa affluttu gömlu "frétt" ár eftir ár.

Í sama blaði birtist ritstjórnargrein eftir Þorstein Pálsson annan tveggja höfunda kvótakerfisins (hinn var Halldór Ásgrímsson). Stundum er sagt að enginn sé dómari í eigin sök. Aldrei hefur það verið ljósara en við lestur þessarar greinar. Þorsteinn telur að ekki sé hægt að stunda sjávarútveg með hagnaði án þess að fremja mannréttindabrot og afhjúpar þannig vanþekkingu sína á þeirri grein. Hann heldur því ranglega fram að vegna kvótakerfisins (les mannréttindabrota) skili greinin hagnaði. Þetta er sami maðurinn og var með grástafina í kverkunum yfir bágri stöðu útgerðarinnar fyrir örfáum mánuðum síðan og því yrði að fella niður auðlindagjald upp á 130 aura pr. kíló, þó hann kvarti ekki fyrir hönd leiguliðana sem borga 200 krónur í leigu fyrir kílóið.  Þessar tvær fullyrðingar Þorsteins geta ekki báðar verið réttar. Því miður þá er staðreyndin sú að útgerðin stendur víða höllum fæti einmitt vegna kvótakerfisins.  Því mun ég gera skil í blaði ritstjórans innan tíðar. 

 

 

Mannréttindabrotum vísað á bug

Ég ætla að kaupa undanrennuduft

Ég hef fyrir satt að bankarnir sitji uppi veð gríðarlegar veðsetningar í kvóta (sameign þjóðarinnar) sem ekki er nokkur leið að selja. Svokallaðar kvótasölur, sem til skamms tíma voru umsvifamiklar hafa ýmist lagt upp laupana eða lagt niður aðra starfsemi en símsvara. Ég hef sparað nokkrar krónur til mögru áranna en treysti bönkunum ekki fyrir þeim við þessar aðstæður og hef því ákveðið að kaupa undanrennuduft í Bónus og geyma það í bílskúrnum.

Birgðir af undanrennudufti þær minnstu í 10 ár

Ríkisstjórnin er í neyslu. Krónan og úrvalsvítalan hækka eftir að botni verður náð.

Það eru góðar fréttir að heimilin eru byrjuð að  spara.  En ríkisstjórnin er í neyslu sem aldrei fyrr  og hækkanir hennar til utanríksráðuneytisins eru í engu samræmi við  tekjur. Það rifjast upp fyrir saga af góðri fjölskyldu sem átti drykkfelldan heimilaföður sem gaf eða veðsetti gamlan fjölskylduarf og braut mannréttindi á fjölskyldu sinni. Fjölskyldan var þrátt fyrir það svo trygglynd að hún rak ekki raftinn, þó hann hafi til þess unnið. Sumir voru jafnvel svo meðvikir að þeir vildu selja íbúðina og  flytja í kommúnu til þess að heimilisfaðirinn gæti haldið áfram að vera fullur tekið þátt í hópslagsmálum í Asíu og gengið í alþjóðlegan heldrimannaklúbb í New York.  Svo fór þó að lokum að fjölskyldan áttaði sig og setti drykkjumanninum úrslitakosti. 

Úrvalsvísitalan lækkar enn frekar

Ísland í stjórnmálasamband við mannætu

Þó syrti í álinn í efnahagslegu tilliti geta Íslendingar ornað sé við  þann gríðarlega vöxt sem orðið hefur í utanríkisþjónustunni í tengslum við metnaðarfull áform ríkisstjórnarinnar að komast í öryggisráðið. Stjórnvöld hafa sýnt ráðdeild og hugvitssemi t.d. þegar þau skutu keppinautunum ref fyrir rass með því að efna til stjórnmálasambands við mannætu. Helsti kosturinn við þetta er sá að ef einhverjir stjórnmálamenn verða ekki endurkjörnir t.d. vegna mistaka í efnahagsstjórnun verður hægt að koma þeim fyrir öryggisráðinu.





Halldór Ásgrímsson stóð sig frábærlega sem utanríkisráðherra og engin ástæða er til að ætla að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir verði eftirbátur hans. 

Alvarleg staða efnahagsmála

Sjóræningjar eru plága

Þetta rifjar upp fyrir mér margar andvökunætur sem ég átti með riffil í hönd fyrir utan Lagos þegar ég var stýrimaður á Laxfossi 1981. Við komumst oft í tæri við sjóræningja, sem reyndu fyrir sér á hverri nóttu. Þetta var taugastríð sem gekk út á það að þeir komu ljóslausir að okkur en hurfu frá þegar við settum sírenur og skipsflautur í gang jafnframt því að blinda þá með sterkum ljóskösturum.  Þrautalendingin var að láta þá vita að byssur væru um borð.  Áhafnirnar reyndu líka að verja sig með því að láta skipin reka saman í hnapp til að verja hvert annað. alltaf þótti mikill fengur í að vera nálægt sovéskum, bandaríkum og ísraelskum skipum, sem alltaf voru vel vopnuð. Við gátum fylgst með sjóræningunum á radar og maður missti aldrei augun af þeim enda átti áhöfnin líf sitt undir árvekni okkar.  Það sýnir spillinguna best þarna að sjóræningjarnir voru vel upplýstir um farmskrá skipanna. Ástandið skánaði mikið eftir að í land var komið en það var samt ekki hættulaust. Eitt sinn var rúmlega helmingur áhafnarinnar handtekin af tollvörðum og látið liggja að því að við myndum ekki sjá þá næstu árin. Þá kom fulltrúi frá SÍF sem mútaði tollvörðunum og fóru þeir þá hlæjandi í burtu. Þessi handtaka snéri að misskilningi útflytjandans varðandi mútur ef ég man þetta rétt þurfti að múta lögreglunni til að verjast tollvörðun, hernum til að verjast lögreglunni og að lokum sjóhernum til að verjast hernum en það var jafnframt dýrast.

 

 

 

Myndin sýnir systurskip Laxfoss, sem ég sigldi á með skreið til Nígeríu

Sjóræningjarnir stefna í suður