Bölbætandi olíhreinsunarstöð

Bölbætandi  olíuhreinsunarstöð                                                                          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kvótakerfið hefur lagt í rúst nokkur byggðarlög á Vestfjörðum og fólk er að vonum áhyggjufullt. 

Vestfirðingar og aðrir náttúruverndarsinnar eru  að vonum áhyggjufullir yfir væntanlegri mengun.  En þá er bölbætandi að benda á annað verra sem er atvinnuleysið, afleiðing kvótakerfisins.

Það gerir kvótamálaráðherranna. 

 

Einar Kr.: Ríksvaldið á að beita sér fyrir olíuhreinsistöð

Athugasemdir

[Jens Guð, 6.3.2008 kl. 08:45]

  Þú heldur áfram að klifra hratt og örugglega upp listann yfir vinælustu bloggin.  Fyrir 5 dögum varstu í sæti 260.  Þaðan fórstu upp í sæti 161.  Síðan 115.  Þá 87.  Og núna ertu í 70.  sæti.  Þetta er glæsilega bratt klifur.

  Ég heyrði viðtalið í Útvarpi Sögu þrisvar í gær.  Svo verður það líka spilað um helgina.

[Bryndís Böðvarsdóttir, 6.3.2008 kl. 11:09]

Sæll Sigurður

Heyrði líka þetta viðtal. Minnti mig á að byrja aftur að taka gingseng. Hefur reynst mér vel (þegar ég man eftir því). Finnst einmitt bragðið svo gott, enda minnir það á apótekaralakkrís.

Varðandi ofangreint mál. Þá veit ég varla verri böl en olíuhreinsistöð á okkar fagra og "hreina" Íslandi. Hvað verður annars um þetta land, sem á að einkennast af náttúrufegurð og mengunarleysi?  Maður hættir að getað sungið "Ísland er land þitt" og fleiri þjóðernis og "mont-söngva", eftir því sem skyggja fer á sjarma landsins.

Ég vil fremur sjá eitthvað eins og heilsulindir fyrir fræga og ríka (því við við verðum alltaf dýrt land) spretta hér upp í öllum sveitum landisns....  Að landið okkar verði þekkt sem einskonar vin í eyðimörkinni. Allt þemað verði á bættari heilsu. Heilsulindir, endurhæfingarstöðvar, æfingar og þjáðlfunarbúðir ýmiskonar. Andleg og líkamleg heilsa fari hér saman.

Með bættari skíðaaðstöðum og fleiri skíðakofum til láns og leigu væri t.d. hægt að gera sumar snjósælar sveitir að skíðaparadís. Þetta kostar auðvitað peininga og verður ekki allt framkvæmt í einu. En hér er sannarlega þörf fyrir fjármagn frá ríkinu, eða jafnvel frá þeim ríku íslendingum sem eru tilbúnir að fjárfesta pínu í ævintýrum. Með bættari samgöngum og fjarskiptum verður þetta síðan allt mun auðveldara.

Ef okkur íslendingum, sem ferðumst t.d. til heitra landa og njótum sólarinnar þar, verður alltaf jafn brugðið við heimkomuna á flugvöllinum yfir því, hversu loftið er ferskt, litirnir skærir og vatnið svo tært og svalandi beint úr krananum, hví ættu þá aðrir ekki að vilja njóta þess sama? Á meðan við höfum ennþá eitthvað svona sérstakt sem fáar þjóðir geta státað af, eigum við þá að fórna því á alltari tímabundinnar fjárhagslegrar örvæntingar?

Þetta er mín skoðun og trúi ég því, að eigi maður einhvern svona draum sé hægt að framkvæma hann, en til þess þarf skynsemi, tíma og vel ígrundaða ráðstöfun peninga. Dæmið verður jú að ganga upp.

[Sigurður Þórðarson, 6.3.2008 kl. 14:28]

Þakka þér  Jens fyrir þinn góða hug, þú átt stóran hlut í þessu ásamt öðrum góðum vinum mínum eins og Guðsteini, Höllu og Ásthildi.

Sæl Bryndís og þakka þér fyrir þitt góða og ítarlega innlegg sem mig langar að svara  en hef ekki tíma til, eins og ég vildi,  þar sem hugleiðingar þínar gefa til vangaveltna um að meta áhættu auðugustu fiskimið heims/mengandi iðnaður - lífsgæði/mengandi iðnaður - umboð okkar til að fikta í sköpunarverkinu/mengandi iðnaður.