Yfirgangur LÍÚ

Stór hluti af efnahagsvanda íslensku þjóðarinnar felst í því að sjávarútvegurinn hefur skuldsett sig gríðarlega og mörg fyrirtæki eru löngu komin í kaf þrátt fyrir himinhátt afurðarverð afleiðingin er að afraksturinn fer til erlendra banka og krónan helst lág. Afleiðing kerfisins er minni afrakstur fiskistofna og gríðarlegt brottkast. Hvert mannsbarn sér að þetta sóunarkerfi þarf að afnema en ríkisstjórnin er hikandi. Hún er samt að hugleiða að efna kosningaloforð sitt um 5% innköllun kvótans sem LÍÚ mega ekki heyra minnst á og gera hróp að stjórninni.

Í Færeyjum urðu bankar gjaldþrota fyrir um 10 árum þar var landflótti, lána- og skuldakreppa og hvað gerðu Færeyingar?  Jú þeir afnámu kvótann, ekki á 20 árum  heldur ekki tveimur nei þeir afnámu hann á einni nóttu og þar með allt brottkast. Afleiðingin er sú að færeysk útgerð stendur vel og Færeyingar eru vel aflögufærir og lána Íslendingum stórfé án skilyrða og vaxtalaust.

 

Óvitaskapur í sjávarútvegsráðuneytinu

Athugasemdir

[ThoR-E, 17.1.2010 kl. 13:22]

Kvótakóngarnir eru óðir þessa dagana. Þeir sjá fram á að græða ekki eins mikið.

Ætla jafnvel að sigla flotanum í land, ef ekki verður hætt við þessa svívirðilegu tillögu að koma kvótanum í hendur þjóðarinnar.

Þeir mega sigla flotanum í strand mín vegna.

Það eru til önnur skip sem án efa eru reiðubúin til að veiða á þessum góðu miðum.

[Fannar frá Rifi, 17.1.2010 kl. 13:42]

þetta er bara ekki satt. skuldsettning sjávarútvegsins er mjög lág. þú getur nefnt tölur á borð við 500 til 600 milljarða en það er eftir fall krónunar.

í samanburði við aðrar atvinnugreinar, heimilin í landinu, ríki og sveitarfélög þá er skuldastaða sjávarútvegsins nánast engin. ofan á það bætist að tekjur eru í erlendri mynt. eitthvað sem nánast engin annar hefur.

þannig að sú múgæsing sem er verið að spinna hérna í kringum skuldastöðu sjávarútvegs er í besta falli byggð á lýgi og blekkingum. 

Færeysk útgerð hefur ekki náð að selja afurðir sínar fyrir eins hátt verð og þær íslensku á erlendum mörkuðum þrátt fyrir að vera að sækja í fisk sem er jafn gæðum og sá íslenski. 

ástæðan er að án kvótakerfis er engin trygging fyrir afhentingu fram í tíman. menn verða að átta sig á því að sjávarútvegur er matvælaiðnaður ekki gullgröftur eins og menn láta í veðri vaka. ef þú getur ekki tryggt afhentingu á réttum tíma mánuði og ár fram í tíman og staðið við það, þá færðu minna fyrir fiskinn. hægt væri að segja að veruleikinn í sjávarútvegi sé breyttur frá því sem hann var en það er ekki alveg satt. hér fyrir kvótakerfið þá varð verðfall á mörkuðum erlendis á hávertíðinni á meðan það var skortur á fiski á sumarmánuðunum. svipað gerist hjá Færeyjingum þegar þeir troðast allir í land í Englandi með fullfermi og fella verðið á hverjum vetri. 

[Hannes, 17.1.2010 kl. 15:54]

Þegar kvótinn verður færður aftur til þjóðarinnar þá á að setja hann á markað og þar geta þeir sem fá hann úthlutaðan í dag leigt hann aftur og jafnvel samið um að leigja hann nokkur ár fram í tímann.

Það er skrýtið að ein atvinnugrein fái sameign þjóðarinnar fiskinn gefins og geti leigt hann og braskað með hann með gífurlegum hagnaði á meðan þjóðinn fær engan arð af því að gefa þeim hann. Ef þeim sem leigja íbúðir hjá féló væru gefnar íbúðirnar sem þeir leigja þá er ég viss um að allt yrði brjálað.

[Magnús Gunnarsson (IP-tala skráð) 17.1.2010 kl. 16:33]

Fannar góð skrif hjá þér en það virðist ekki skipta máli því þetta lið sem kemur ekki nálægt greininni vill ekki skilja samanber samlíkinguna við félagslegt húsnæði

[Hannes, 17.1.2010 kl. 16:47]

Ef útgerðin er fær um að leigja kvóta á frjálsum markaði þá geta sömu fyrirtækin leigt kvóta á markaði af ríkinu. Takmarkaðar auðlindir á að selja á markaði en ekki gefa fyrirtækum þau og leifa þeim að braska með þær.

[Árni Gunnarsson, 17.1.2010 kl. 18:53]

Skrif Fannars eru góð og þakklætisverð fyrir þá sem hafa þörf fyrir varðhunda aflamarkskerfisins og framsalsheimilda. Ekkert í þeim skrifum heldur auðvitað vatni ef þau eru lesin af okkur sem höfum ekki hundsvit á fiskveiðum og afurðasölu. Það er venja jafngömul skoðanaskiptum að þeir sem eiga sína hagsmuni undir tiltekinni vinnureglu hafna breytingum "með rökum."

Fannar birtir engin raunveruleg rök en heldur sig við orðhengilsháttinn. 

Það er hinsvegar rétt sem Sigurðu Þórðarson segir um reynslu Færeyinga. Ekkert exelforrit getur hafnað rökum reynslunnar. Færeyingar tóku upp okkar kerfi við stjórnun fiskveiða. Þeir börðust við bölvaðar afleiðingar þess í tvö ár og hentu því; tóku upp núverandi kerfi sóknarmarks og lofa Guð.

Íslenska kerfið birtist þeim stundum í draumi og þá í líki martraðar.

En Fannar býr að dýpri visku en Færeyingar. Hann hefur farið yfir málið af yfirvegun þess sem veit að rétt niðurstaða er ekki í boði nema í súluriti. Færeyiingar hafa ekkert vit á því hvort kerfið er þeim fyrir bestu, jafnvel þótt þeir hafi reynsluna. Færeyingar hafa lifað á sjómennsku og útgerð frá fyrstu dögum byggðar. Fannar hefur það fram yfir þá að hann er búinn að stunda nám á Bifröst. Bifröst er hæfilega langt frá sjó til að úrskurða í erfiðum deilumálum sem varða sjómennsku.

1. Útgerð mun ekki leggjast af á Íslandi þótt fjárglæframenn verði látnir skila inn aflaheimildum. Þjóðin mun þurfa að taka á sig hrikalegar skuldir útgerðarkjána og útgerðarkjánarnir verða að gera svo vel og skila ríkinu aflaheimildunum.

2. Markaðir munu auðvitað halda sér því fiskur verður eftir sem áður veiddur á Íslandi þótt margir nafnkunnir hagnist ekki lengur á þeim viðskiptum sem fylgja og stingi hagnaðinum í eigin vasa.

Það er úrlausnarefni og ekki óskaplega flókið að skipta kerfinu í sóknar-og aflamarkskerfi ef- eða þegar það verður besta niðurstaða.

Niðurstaða mín er afdráttarlaus sú að fiskveiðiþjóðin Færeyingar viti þrátt fyrir allt betur af reynslunni hvað hentar þeim en Bifrastarséníið Fannar.

En ég hlýt að gefa mér að hann verði fús til að veita þeim ráðgjöf ef þeir fara þess á leit við hann í vandræðum. 

[Magnús Gunnarsson (IP-tala skráð) 17.1.2010 kl. 22:25]

Árni rök Fannars eru nú betri en þín, þú talar um að MARKAÐIR munu auðvitað halda sér þú ert greinilega ekki í þessu það er ekkert auðvita í sölu á fiski.

[Sigurður Þórðarson, 17.1.2010 kl. 23:02]

Fannar, ég nenni ekki að eyða tíma í gagnaöflun út af þjarki hérna á blogginu en kynnti mér þetta rækilega fyrir nokkrum árum síðan og þá kom í ljós að skuldir sjávarútvegsins höfðu margfaldast að raungildi á undanförnum 10 árum (ca tvö ár síðan) Það kom líka í ljós að íslenskur sjávarútvegur en mun skuldugri en færeyskur hvort sem borin er saman stærð, afkastageta eða verðmætasköpun flotans.  Það er staðreynd að afurðarverð hefur hækkað á föstu verðlagi sé tekið langt tímabil en ég veit eins vel og þú að undanfarin tvö ár hafa verið sveiflukennd og verð lækkuðu um tíma einkum á saltfiskmörkuðum. Engu að síður eru nokkrar útgerðir með lánafrystingu og sumir marra í kafi jafnvel gömul og gróin fyrirtæki á Snæfellsnesi sem voru skuldlaus þar til fyrir nokkrum árum s.s. í Grundarfirði. Ég minnist þess vel fyrir daga kvótakerfisins að löndunardagar togara voru ákveðnir með nokkrum fyrirvara.  Þú veist það líka jafn vel og ég að maður sækir ekki einhvern fisk í hyllur í sjónum þó maður sé með kvóta. Stundum er bara heilmikið af ýsu og lítið um þorsk eða öfugt.  Já og hvað gera menn þá?  Kannski að Magnús Gunnarsson sem ég veit engin deili á en er drýgindalegur segi okkur það.   En markaðssetning krefst frískra hugmynda, vinnu og einhverra peninga, jafnvel áhættufjáragns. Áður fyrr voru bar þrjú fyrirtæki á Íslandi að selja fisk. Þeir urðu brjálaðir fyrir um 30 árum þegar nokkrir ungir strákar fóru að fljúga með gellur til Frakklands. Það er kannski ekki mjög flókið að sigla með ísaðan þorsk á Bretland eða karfa á Þýskaland. En það þarf hugvit, peninga og útsjónasemi að búa til nýja markaði í Asíu en það getur borgað  sig margfalt.  Það er alveg rétt að Íslendingar eru komnir lengra en Færeyingar á þessu sviði. Ég átta mig ekki á hvernig það kemur kvótakerfinu við.

Ein helsta ástæða þess að ég er hlynntari sókn en aflamarki er sú að  það  er eina leiðin til að vita um afrakstursgetu stofnanna.

[Árni Gunnarsson, 18.1.2010 kl. 01:04]

Magnús. Þannig vill til að ég er nákunnugur sölu á fiski, bæði af eigin raun og af því að hafa fylgst með útflutningi annara um nokkurra áratuga skeið. Var reyndar kominn með langa reynslu og nokkra þekkingu um svipað leyti og Fannar frá Rifi fæddist.

Þið Fannar virðist gefa ykkur að þegar til innköllunar dregur verði kostað kapps við að eyðileggja sem mest af því sem áunnist hefur. Ég tel ekki minnstu hættu á að þau fyrirtæki sem aflað hafa mikilvægra markaða og sinnt þeim vel verði gerð óstarfhæf. Ég hef meira að sgja fulla trú á því að þegar til kastanna kemur þá muni koma í ljós að mörg fyrirtæki hafa verið vel rekin og að þau muni verða meðhöndluð í samræmi við það.

Ég hef nefnilega aldrei haldið því fram að allir útgerðarmenn á Íslandi séu fjárglæframenn og veit reyndar að það er ómaklegt að halda slíku fram.

Sjálfur þekki ég marga útgerðarmenn sem hafa rekið sín fyrirtæki með ábyrgð og eru vandaðir menn í hvívetna.

Enga trú hef ég á að þeir verði beittir nokkru harðræði þótt hafin verði innköllun aflaheimida.

[Sigurður Þórðarson, 18.1.2010 kl. 12:14]

"Magnús Gunnarsson" hefur sagt að við þekkum ekkert til greinarinnar og gefur í skyn að hann viti betur.  En hefur samt ekki svarað einfaldri spurningu minni sem ég beindi til hans í athugasemd no 8.