Var það dýralæknir eða seðlabankastjóri? Hvað gera landvættirnar?

Nú liggur fyrir að misskilningur breskra yfirvalda á afstöðu íslenskra stjórnvalda hefur átt ríkan þátt í að skaða hagsmuni Íslands um hundruð milljarða króna. Einkum tvennt kemur hér til álita. Í fyrsta lagi er nefnt samtal fjármálaráðherra Breta Aliistair Dslandi við kollega sinn á Íslandi. Undirmenn íslenska ráherrans hafa yfirfarið samtalið og komist að því að þarna sé einhver misskilningur á ferð. fjarmálaráherra hafi aldrei fullyrt að breskir sparifjáreigendur yrðu sviknir. Í öðru lagi beinist athyglin að Davíð Oddssyni sem lét gamminn geysa í Kastljósi. Samfylkingin vill gera Davíð Oddsson að blóraböggli en hver er þeirra ábyrgð? Hver gaf Landsbankanum leyfi til að auglýsa að Icesave reikningarnir séu ríkistryggðir? Af hverju gerði viðskiptaráðuneytið ekkert fyrst þetta var vafasamt eða rangt? Það kemur í ljós að  Samfylkingin er svo upptekin við að vinna að kjöri Íslands í öryggisráðið að hún hefur engan tíma til að huga að  hagsmunum Íslands. Ríkisstjórn og seðlabanki hafa brugðist. Nú verðum við að setja allt okkar traust á landvættirnar.

Atburðir í Bretlandi felldu Kaupþing

Hvor ráðherrann fer með rétt mál Geir eða Björgvin?

Laust eftir klukkan 23 í gærkvöldi lýsti Geir Harrde því yfir að ekki væri í undirbúningi að koma með sérstakan aðgerðapakka, hans væri ekki þörf. Þremur klukkustundum síðar sagði Björgvin Sigurðsson viðskiptaráðherra í samtali við Ríkisútvarpið, að í undirbúningi væri aðgerðapakki og drög að honum liggja fyrir.

Ekki þörf á aðgerðapakka

Sendiherrar sendir með betlibauk til Norðurlandanna!

Nú er loksins búið að finna hlutverk fyrir a.m.k. hluta af þeim mörgu tugum sendiherra sem þeir Davíð og Halldór skipuðu, hvor um sig, ýmist  til að launa frændsemi eða pólitíska vináttu og hafa verið aðgerðalausir síðan: Þeir eiga að fara strax á mánudaginn með betlibauk til stjórnvalda í hverju Norðurlandanna fyrir sig.  Sendiherranrnir eru mjög glaðir yfir þessu enda þreyttir á aðgeraleysinu.                                                                                        

Biðlað til helstu vinaþjóða

Skelfilegur sunnudagsmorgunn: Timbraður heimilisfaðir ásælist sparifé barnanna!

Hvað finnst ykkur um að ríkisstjórnin fari að spila með þvingaðan lífeyrissparnað landsmanna? Er þetta  ekki hættulegt fordæmi?  Það finnst mér enda er hlutverk lífeyrissjóðanna eingöngu að tryggja framfærslu sjóðfélaga sinna. Þarna minnir ríkisstjórnin mig á drykkfelldan  heimilisföður sem sér í örvinglan ekkert annað ráð en að "fá lánaðan" sparibauk barnanna sinna sem höfðu vaknað  fyrir allan aldur til að bera út Morgunblaðið til að eiga fyrir skólabókum. Peningana vill drykkjurúturinn nota til að rétta sig af og fá lánuð kjólföt til að fá að þjóna til borðs í fína öryggisklúbbnum.

 Heimilisfaðirinn vaknar nakinn,blankur og þunnur í forstofunni á sunnudagsmorgni.  Óttaslegin og meðvirk börnin koma með sparibaukinn.

Rætt við norræna seðlabanka

Á kepputímum eykst drykkjuskapur og geðveiki

Á krepputímum eykst drykkjuskapur og geðveiki.  Hjá Íslendingum kemur þetta fram í gríðarlegri aukningu á framlögum til veisluhald, sendiráða og öryggisráðsrugli ríkisstjórnarinnar. 

Í þessari kreppu kristallast hið fornkveðna "Hollur er heimafenginn baggi".  Menntakonunum í Samfylkingunni finnst vond lykt af slori, þær vilja heldur hreiðra um sig í mjúkum hægindastólum öryggisráðsins og leyfa Árna að splæsa með því að samþykkja víxil með fallegum sjálfblekung sem geymdur er í innri jakkavasanum, vinstra megin.

Það eru til 3 lausnir: Afla meir, spara eða að taka lán.  Ríkisstjórnin vill einungis skoða síðasta kostinn.  Sagt  er að neyðin kenni nakinni konu að spinna.  Vonandi verður þessi kreppa til þess að ráðamenn átta sig á því að gríðarlegir tekju- og hagvaxtarmöguleikar felast í hafinu umhverfis landið. Ef ríkisvaldið myndi afnema reglur sem þvinga sjómenn til að henda fiski myndi árlega sparast í beinhörðum gjaldeyri mun hærri upphæð en seðlabankinn varði til hlutafjárkaupa í Glitni. 

Geir: Langur fundur að hefjast

Bjart framundan Mannæta kemur Íslandi til aðstoðar

Þó syrti í álinn í efnahagslegu tilliti geta Íslendingar ornað sé við  þann gríðarlega vöxt sem orðið hefur í utanríkisþjónustunni í tengslum við metnaðarfull áform ríkisstjórnarinnar að komast í öryggisráðið. Stjórnvöld hafa sýnt ráðdeild og hugvitssemi t.d. þegar þau skutu keppinautunum ref fyrir rass með því að efna til stjórnmálasambands við mannætu. Helsti kosturinn við þetta er sá að ef einhverjir stjórnmálamenn verða ekki endurkjörnir t.d. vegna mistaka í efnahagsstjórnun verður hægt að koma þeim fyrir öryggisráðinu.





Halldór Ásgrímsson stóð sig frábærlega sem utanríkisráðherra og engin ástæða er til að ætla að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir verði eftirbátur hans.

Tæplega 1.500 sagt upp í hópuppsögnum í ár

Kolbrún mannfjandsamleg!

Kolbrún Bergþórsdóttir, hefur heilmikið vit á menningu en leiðist slorlykt. Þetta birtist meðal annars í því að frjálslyndir fara óskaplega mikið í hennar hárfínu hámenningartaugar. Í pistli sem hún  skrifar á miðopnu Morgunblaðsins í dag segir hún þá vera mannfjandsamlega (les = hámenningarfjandsamlega). Þrátt fyrir allt eru frjálslyndir menn og hlýt ég að gagnálykta að Kolbrún Bergþórsdóttir sé mannfjandsamleg a.m.k. að þessu leyti.

Leiguliði lýsir kvótakerfinu:

Leiguliðar athugið!

Ólafur R. Sigurðsson skrifar:

 

Kvótakerfinu var, illu heilli, komið á fyrir um 24 árum síðan.

 

Yfirlýstur tilgangur þess var að vernda fiskistofnana og tryggja byggðir við sjávarsíðuna.

 

Skemmmst er frá því að segja að hvorugt markmiðið hefur náðst. 
 

Vegna kvótakerfisins er þorskstofninnn ekki svipur hjá sjón og margar byggðir eiga í vök að verjast.

 

Þrátt fyrir að fiskverð hafi margfaldast að raungildi hafa skuldir sjávarútvegsins aukist með enn risavaxnari skrefum. Þannig hafa skuldir sjávarútvegsins aukist um 350% á tíu árum þó umsetningin sé nánast sú sama. Eina leið stjórnvalda til að taka á brottkasti og sóun í kvótakerfinu er að setja upp rándýrt en gagnslaust eftirlitskerfi og refsa þeim sem eru svo heiðarlegir að viðurkenna brot sín. Þrátt fyrir þetta augljósa árangursleysi hefur verið haldið áfram á sömu braut.

Ekki hef ég getað varist þeirri hugsun að raunverulegur tilgangur þeirra er réðu för hafi verið sá að koma á lénskipulagi í sjávarútvegi. Eða eigum við kannski að trúa því að það sé hrein tilviljun að guðfaðir kvótakerfisins hafi komið þeim breytingum á að "sameign þjóðarinnar" erfðist og hann yrði þannig lénsherra í fyllingu tímans?

Óvenju lítið fer þó fyrir umræðu um sjávarútvegsmál þó sá atvinnuvegur skili enn, meira en helmingi þjóðartekna okkar Íslendinga. Ekki er öll sú umræða frumleg enda hafa allir flokkar að undanskildum Frjálslynda flokknum gefist upp fyrir þeirri sögulegu nauðsyn að brjótast út úr kerfinu.

Þessa dagana eru flokkarnir í óða önn að viðra fjaðrirnar fyrir kjósendum.

Sumir flokkarnir reyna, að því er virðist, fremur af vilja en mætti að hafa skoðun á öllum málum, s.s. sjávarútvegsmálum. Jafnvel Vinstri grænir eru þar engin undantekning.

 

Kosningaloforð þeirra í sjávarútvegsmálum er að gera upptæk í ríkissjóð 5% af leigukvóta. Þetta myndi draga úr framboði leigukvóta og hækka hann til muna. Hagsmunir okkar leiguliðanna eru þeir, að meðan við þurfum að búa við þetta kerfi, sé nægt magn kvóta til leigu og á skikkanlegu verði.

Í dag þurfum við að borga 7 krónur af hverjum 10 til kvótagreifanna. Af þessum 30% sem eftir eru þurfum við að greiða allan útgerðakostnað. Af þessu má sjá að þetta forréttindakerfi hefur ekki skapað okkur neitt sældarlíf. Ef Vinstri grænir gefa sig út fyrir vera flokk jafnaðar, þá heggur sá er hlífa skyldi, því tillögur þeirra miða að því að auka á þjáningar okkar leiguliðanna og skaða byggðirnar.

 

Leiguliðar, oft var þörf en nú er nauðsyn, tölum við vini og vandamenn og kjósum F fyrir frelsi 12. maí.

Ólafur R. Sigurðsson, skipstjóri Grindavík.

Nýtt fiskveiðiár mörgum erfitt

Tjarnarkvartettinn vonaðist eftir að Ólafur veiktist!

Óskar Bergsson í bersöglisviðtali:   "Þegar Ólafur F. Magnússon varð borgarstjóri segist Óskar hafa talið að besta leiðin til að fella meirihlutann væri að minnihlutaflokkarnir sýndu að þeir væru tilbúnir að taka við stjórn borgarinnar „þegar“ Ólafur færi frá. „Þróunin hefur hinsvegar orðið sú að Ólafur hefur færst allur í aukana á þeim tíma sem liðinn er og því fjaraði út það markmið Tjarnarkvartettsins að bíða eftir völdunum,“ segir hann."

Margrét  var tilbúin til að hlaupa til og fella meirihlutann ef Ólafur veiktist og fékk að launum vel borgaða  nefndarsetu.  Þegar Ólafur F. Magnússon leitaði eftir samvinnu  við Samfylkinguna  um kjör í nefndir  setti hún þau ósvífnu skilyrði að Margrét yrði valin. Þegar ekki var gengið að þessum afarkostum skipaði Samfylkingin Margréti og vinkonu hennar í ýmsar nefndir. Þannig sýnir Samfylkingin hvernig hún verðlaunar veiklundaða einstaklinga sem eru tilbúnir til að svíkja kjósendur sína.

Traust athafnastjórn í Reykjavík?

Nú þegar blikur eru á lofti í efnahagsmálum er nauðsynlegt að sýna dirfsku í ákvarðanatöku en eyða ekki dýrmætum tíma í óþarfa málæði og fundarhöld. Því er gott að það er tryggt að borgin getur áfram ráðstafað hundruðum milljóna króna ef brýna nauðsyn ber til á heimili Vilhjálms jafnvel að kvöldlagi ef málið þolir ekki bið eins og gerðist í Rei og síðar þegar vélað var um kaup húsanna við Laugarveg 4-6.  Einstaka nöldurseggir eru að þrasa yfir týndum minnismiðum sem að öllum líkindum hafa lent í ryksugu eða því að þetta hafi verið gert að borgarstjóranum forspurðum og hann  hafi viljað fara hægar í sakirnar varðandi húsakaupin.  Fyrirgreiðslu- og athafnastjórnmálamenn geta ekki látið slíka gagnrýni trufla sig.

Þess vegna fagna Reykvíkingar nýja meirihlutanum.  Eða hvað?

Samfylkingin hafnaði nýjum Reykjavíkurlista