Eirðarlaus lóðatík, ábyrg fyrir verkleysi ríkistjórnarinnar.

Bjarni Benediktsson viðurkennir að mikið hik sé á stjórnvöldum
aðspurður um hvers vegna ekki er unnið að því að stefna Bretum. 
Ríkisstjórnin hefur í raun ekkert gert annað en að fara inn í bankana
sem hún veit ekki hvað hún á að gera við og  slá lán síðan
kosningabaráttunni um öryggisráðið lauk. Þetta verður sennilega til að
Íslendingar tapa skaðabótaréttinum, þar sem þeir skila ekki inn gögnum.
Skýringin er að hluta til falin í því að Samfylkingin er eins og
lóðatík gagnvart ESB. Innan þeirrar girðingar eru nokkrir óstýrilátir hundar sem gjarnan vilja komast í fiskimiðin.

Athugasemdir

[Ólafur Als, 12.12.2008 kl. 18:23]

Þarf frekari vitnanna við? Utanríkisráðherra lætur ráðuneyto SITT fara í verkefnavinnu vegna hugsanlegrar inngöngu, þó síðar verði. Ég held að kratar þessa lands geti ekki orðið mikið mellulegri í flennuskap sínum gagnvart skrifræðisbakninu í Brussel. Það er með ólíkindum að horfa upp á hve þeir eru viljugir til þess að ganga langt í þeim efnum - efnahagsforræði þjóðarinnar eru þeir jafnvel tilbúnir að fórna.

Ráðaleysi stjórnarinnar held ég að ráðist af þrennu þessa dagana:

1) Samfylkingin vill ekki vera í stjórn, nú þegar illa gengur. Reyndar er stór hluti krata nú þegar í stjórnarandstöðu um allt samfélagið. Hennar eina lausn er að ganga í ESB.

2) Sjálfstæðismenn eru vankaðir í ljósi atburða.

3) Öll góð ráð eru dýr - svona þúsund milljarðar og reyndar miklu meira. Þrátt fyrir sterkan pólitískan vilja er það sérhverju pólitísku afli nær ofviða að horfa framan í vandamálin sem við blasa.

Reyndar eru margir Samfylkingarmenn ekki sáttir við flokkinn þessa dagana og benda m.a. á að viðskiptaráðherra ætti að taka pokann sinn, sérstaklega í ljósi vanþekkingar hans á tengslanetinu. Það er reyndar sérlega klaufalegt hjá manninum.

Hjá Sjálfstæðisflokknum eru ekki einungis ráðamenn slegnir, ég held að það eigi við um marga þeirra stuðningsmenn. Í ofanálag stendur Davíð á hliðarlínunni með marga þræði og sér til þess að Geir getur ekki unnið starf sitt sem skyldi.

Fólki er brugðið, það óskar þess að Geir taki af skarið en hann virðist ekki hafa það bein í nefinu sem þarf. Í ofanálag er hin ágæta Þorgerður farin að daðra við ESB aðild, sem meirihluti kjósenda Sjálfstæðisflokksins er ósáttur við. Þeir sem vilja ekki ganga Brussel á hönd horfa mögulega til þess að Davíð bjargi málum en er honum jafnframt ekki þakklátt fyrir hans verk undanfarin misseri. Málið er því afar neyðarlegt fyrir margt gott fólk innan flokksins.

[Júlíus Björnsson, 12.12.2008 kl. 22:01]

ESB aðild er sumum Kaupmönnum að skapi en þeim sem hugsa um að græða í þágu fjöldans og stíga í vitið ekki.

Forgangsröð uppræta con artistana, brjórta upp keðjuhringa, út með fákeppni. 1 þjónustufyrirtæki þar sem samkeppni gengur ekki upp sökum smæðar neytenda.

Undirbúa samægilegt átak þjóðarheildarinnar til að snúa vörn í sókn.

Saman stöndum vér , Sundruð föllum vér.

Senda BeauroKratana til Brussel.

Öll ESB umræða er bara skálkaskjál til að flýja raunveruleg vandamál þjóðarinnar sem heildar. StjónmálaPólí-tík als ekki við hæfi fyrr en forgangsvinnu er lokið og öll þjóðin hefur efni á því að bruðla.    

[Sigurður Þórðarson, 12.12.2008 kl. 22:47]

Takk fyrir athugasemdirnar Ólafur og Júlíus.  Þetta er glögg greining hjá þér Ólafur.  Við höfum lifað í blekkingu. Það er allt veðsett sem hægt er að veðsetja. Erlendir og jafnvel innlendir aðilar hafa margsinnis varað  við krosseignatengslum, þar sem hagnaður er margfaldaður í spíral, til þess að geta veðsett sýndarveruleika. Stjórnmálamönnunum okkar má skipta í tvo flokka þá sem trúðu þessari vitleysu og hinum sem þóttust trúa þessu. Báðir þessir hópar eru vanhæfir og ber að skipta út.

Ég vil að við almenningur í landinu tölum saman þvert á flokkslínur um hvað við getum gert til að koma okkur út úr þessum vanda.

[Ólafur Als, 13.12.2008 kl. 00:06]

Ég hef ekki enn sannfærst um að leggja skuli núverandi flokkakerfi niður, þó svo að margir kalli eftir því og óski sér kosningakerfis hvar einstaklingsval verði meira áberandi. Eins og þú veist, Siggi, hef ég stutt Sjálfstæðisflokkinn í gegnum tíðina en þar á bæ hafa menn alla jafna haldið prófkjör, sem mér hefur alla tíð líkað vel við og hefur verið öfundarefni annarra stjórnmálaafla. Ef hægt er að festa þessa lýðræðishefð enn frekar í sessi er það tilefni nánari skoðunar.

Ég hef ekki trúa á að einstaklingar í stjórnmálum geti, eða ættu yfir höfuð, að leiða stjórnmálaumræðuna án þess að þeir fylki sér á bak við hugmyndir. Ég held að við værum enn verr stödd ef menn fylktu sér á bak við sérfræðingalausnir í póltískum úrlausnarefnum. Ég hef aldrei haft trú á e.k. hvítum riddara sem bjargi málum - ég vil vita fyrir hvað einstaklingurinn stendur og svo vil ég í krafti hins þingræðislega og lýðræðislega kerfis fá fram niðurstöður, umgjörð og reglur sem gæta öryggis borgaranna og geri einstaklingum og félögum þeirra kleift að athafna sig og sinna hugðarefnum sínum þar sem heiðarleiki og framtakssemi er verðlaunuð. Og umfram allt vil ég ekki fólk til valda sem telur sig vita betur en nágranninn um það hvað honum er fyrir bestu.

Ætli ég ljúki ekki þessari munnræpu áður en einhver biður mig um að stíga niður úr predikunarstólnum.

Sjáumst kannski í sundlaugunum í bráð.

Kveðja,

[Sigurður Þórðarson, 13.12.2008 kl. 00:31]

Ég er bara einstaklingur úti í bæ og tek eng ákvörðun um að leggja niður flokka og er heldur ekki að leggja það til.  Ég er bara að segja að þegar fólk sér að stórkostleg mistök hafa verið gerð fyrir framan nefið á öllu batteríunu er rétt að yfirfara hugmyndirnar og kerfið.  Satt að segja vil ég ekki trúa því upp á nokkurn flokk að hann sé svo trénaður að vilja ekki endurmeta vinnulag og ábyrgð í ljósi gjörbreyttra aðstæðna.

Prófkjör hafa sína kosti en þau eru langt frá því að vera gallalaus. 

Hlakka til að hitta þig í sundi

[Árni Gunnarsson, 13.12.2008 kl. 00:32]

Þú kemur mér á óvart Ólafur Als. Ég hef í einfeldni minni talið þig vera sjálfstæðismann. Nú viltu láta einstaklinginn njóta verndar stjórnvalda til athafna á eigin forsendum? Þar er ég sammála og þess vegna hef ég alltaf haft litlar mætur á Sjálfstæðisflokknum. Hann trúir því að fáeinir einstaklingar eigi að fá sameign þjóðarinnar sem forgjöf í baráttunni um fiskinn í sjónum og ríkisbankana í forgjöf til að berjast um viðskipti. Og svo auðvitað setur þessi flokkur upp áætlanir um atvinnustarfsemi svo sem eins og virkjanir til að skapa störf í álverum. Framtak einstaklingsins til að skapa störf á eigin vegum er lítils metið því áætlunarbúskapurinn að hætti Sovétríkjanna er orðinn trúarbrögð flokksins. Ég býð þig velkominn í hóp okkar sem trúum á frelsi einstaklingsins til athafna. 

Og finnst þér ekki eins og mér hún orðin svolítið hjáróma og fáránleg þessi pólitiska boðun Sjálstæðiflokksins um frelsi einstaklingsins?

[Ólafur Als, 13.12.2008 kl. 01:11]

Sæll Árni,

ég er nú fyrst og fremst frjálshyggjumaður að gömlum sið, sem umfram flest annað bugta mig lítið fyrir valdi, hvort sem menn sækja sér það í hinu geistlega eða veraldlega. Eins og þú fyllilega veist voru það ekki "fáeinir einstaklingar" sem fengu afhent fiskimiðin en að því slepptu getum við rætt fyrirkomulag fiskveiða við Íslandsstrendur. Sérhver "lausn" í þeim efnum, felur í sér kosti og galla, allt eftir því frá hvaða sjónarhorni menn kjósa að horfa. Útboð felur í sér kosti og galla, landbyggðartengdur kvóti einnig - og svo mætti lengi telja. Að vinda ofan af núverandi kerfi er erfitt, e.t.v ógerlegt í bráð. En hver veit?

Á meðan orkugeirinn er "sameiginleg þjóðareign" er fátt um aðra kosti en að stunda e.k. ríkiskapitalisma. Sérhver aðgerð í þá veru að virkja einstaklingsfrelsi í þessum geira er af hinu góða, svo fremi leikreglurnar séu skýrar og heiðarlegar. En það er nú einu sinni svo að ein forsenda einstaklingsfrelsis er séreignarrétturinn. Upp á hann er ekki boðið á meðan orkufyrirtækin eru í opinberri, almennri eign.

Úr því að ég er á meðal kjósenda "flokksins" hlýt ég að vera að hluta ábyrgur fyrir stefnu hans og aðgerðum. Ég er allsendis ósammála greiningu þinni um að "hann" vilji standa í vegi fyrir framtakssemi einstaklingsins, tel mig reyndar vita að svo sé ekki, þó svo að tína megi til dæmi um hið gagnstæða. Dæmin, sem styðja mitt mál, eru mýmörg. Í þessu, sem oftar, vegur maður og metur plúsana og mínusana.

Áætlanir um virkjanir og álver hafa verið á borðum allra ríkisstjórna frá því að ég man eftir mér. Meira að segja Guttormur leiddi vinnu á sínum tíma, sem iðnaðarráðherra, sem flokka má undir stóriðjustefnu. Þegar menn komast til valda vilja stundum viðmiðin breytast og úr því að Sjálfstæðisflokkurinn hefur jafn oft og raun ber vitni verið við stjórnvölinn hefur hann flokka mest litast af valdinu.

Mitt úrræði/hugmyndafræði er og hefur alltaf verið að færa valdið sem mest frá stjórnmálamönnum, fulltrúum Sjálfstæðisflokksins eins og annarra. Innan Sjálfstæðisflokksins hefur í gegnum tíðina verið hópur fólks sem hefur viljað vinna að þessu, í harðri andstöðu við flesta aðra flokka. En forræðishyggjan er illviðráðanleg skepna, hún á sér fylgismenn í öllum flokkum. Til þessa hef ég talið að sú skepna ætti hlutfallslega fæsta fylgismenn innan Sjálfstæðisflokksins og á meðan ég tel svo vera - mun ég styðja þann flokk. Ef ekki, mun ég skila auðu í næstu kosningum eða taka þátt í stofnun stjórnmálaafls sem hlúir best að mínum skoðunum.

Lifðu heill.

[Júlíus Björnsson, 13.12.2008 kl. 01:25]

Ég trúi á frjálsan samkeppnismarkaði þar sem frelsi einstaklinganna til athafna í þágu fjöldans [markaðirins] er í fyrirrúmmi innan þeirra lagaramma og siða sem bestir þykja hjá vestrænum þjóðum.  1 þjónustuaðil er betri en Fákeppni [þegjandi samkomulag um skiptingu markaðirins]. Ráðstjórn og ofurSkrifræði er ofríki og sem Íslendingur þoli ég það ekki í ljósi sögu forfeðra minna. Sjálfstæðisflokkur er samkeppnisflokkur að upplagi með heiðarleikan og fjölskylduna í fyrirrúmi. Og hann aðlagar sig að því sem arðbærast á sínum tíma. Hann býr yfir þeim eiginleikum sem stór lýðræðis flokkur þarfa að hafa og þeim sem halda honum stórum. Ég held að áherslur allra flokka séu í mikilli gerjun um þessar mundir. Minn flokkur hefur einn forsendurnar sem þarf í stefnuskrá sinni og hann mun ekki vera lengi að að ná áttum aftur þegar vilji flokksmanna liggur fyrir.  Við megum ekki gleyma því að smáflokkar selja sig oft dýrt og ekki alltaf hægt að kenna stóra bróður um allt. Sjálfstæðisflokkur hefur vit á því og getu til að sveigja til arðbærari sjónarmiða [í þágu fjöldans] á hverjum tíma svo ekki hef ég áhyggjur í augnablikinu. Við erum alltaf að læra.  

[Sigurður Þórðarson, 13.12.2008 kl. 02:38]

Það er gaman að þessari  frjóu umræðu. Þakka þér Árni fyrir þína skörpu gagnrýni og ykkur Ólafur og Júlíus fyrir góð innlegg. Það má að mínu mati auðveldlega finna ýmis dæmi um helmingaskipti og spillingu t.d. varðandi ráðstöfun ríkiseigna hjá Sjálfstæðisflokknum. En allt vald spillir og ég treysti mér ekki til að fullyrða að aðrir hefðu verið betri. Hins vegar er gott fyrir lýðræðið að flokkar hvíli sig af og til og safni ferskleika annars geta þeir trénað eins og gamalt rifsberjatré, sem hætt er að bera ávöxt.  Þannig er Sjálfstæðisflokkurinn í dag, Hann bregður kíkinum fyrir blinda augað og sér ekki það sem allir sjá að úrbóta er þörf í sjávarútvegi. Vonandi verður skjótt breyting á því. Hins vegar er bankaútrásin og hringa- og keðjumyndun ekki orðin fyrir tilstilli Sjálfstæðisflokksins heldur tilskipana ESB.

[Júlíus Björnsson, 13.12.2008 kl. 03:37]

"Hins vegar er bankaútrásin og hringa- og keðjumyndun ekki orðin fyrir tilstilli Sjálfstæðisflokksins heldur tilskipana ESB. "

Heyr! Heyr!

Mér skilst Stöðugleiki er láglaunastefna með tilheyrandi lágvörubúðum.

Búðir þar sem starfsmenn eru í samkeppni að veita góða þjónustu það er inn. Allir brosandi.

Stöðnun eins og í USSR er það ekki himnaríki? Fullkominn stöðugleiki.

Stétt með Stétt. Við getum ekki öll orðið ráðherra svo er ekki við hæfi að velja þann hæfasta á hverju tíma, óháð því hvort hann er með bólu á nefinu?