Það á að selja orkuna hæstbjóðanda

Þegar samið var um álverið á Reyðarfirði viku arðsemissjónarmið að einhverju leyti fyrir atvinnusjónarmiðum. En þó verðinu hafi kannski þess vegna verið haldið "leyndu" hefur ýmislegt síast út. Ef álverðið fer niður í rúma 1900 dollara fer Landsvirkjun að tapa á Kárahnjúkavirkjun. Álverðið fór hæst í 3300 dollara en er komið niður í 2100 á þremur mánuðum, þessi þróun má því alls ekki halda áfram  ef ekki á illa að fara. Orkuframleiðslan er í samfélagslegri eigu og það er hagur allra landsmanna að fá sem hæst verð. Þess utan getur ekki verið gott  fyrir Íslendinga að hafa öll eggin í sömu körfunni. Álver á Bakka er sjálfsagt hið besta mál. En hvað ef álverðið lækkar eða nauðsynlegt reynist að loka verksmiðjunni af öðrum orsökum?  Sameiginlegt umhverfismat þýðir að einungis má nota orkuna til álvers og ekki í neitt annað. Hefur einhver reynt að  útskýra þetta fyrir Þórunni Sveinbjarnardóttur?

Fylgjast náið með niðursveiflu

Athugasemdir

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 18.10.2008 kl. 23:30]

Hagfræðingarnir Þorsteinn Siglaugsson og dr. Sigurður Jóhannesson Zoëga, hjá Hagfræðistofnun HÍ sá síðarnefndi, hafa báðir komist að þeirri niðurstöðu út frá forsendum og framlögðum gögnum Landsvirkjunar að þegar orkusamningar voru gerðir vegna Kárahnjúkavirkjunar þá var fyrirséð, þrátt fyrir hátt álverð á heimsmarkaði þá, að virkjunin myndi ekki standa undir sér. Ljóst var að almenningur yrði að borga brúsann vegna atvinnusköpunargæluverkefna framsóknarmanna í bland við þingmenn austurlands.

Nú þegar álverð hrapar þá er ljóst að við munum borga enn meir en áður með raforkunni til álveranna - gleðilegar fréttir fyrir heimilisbókhald íslendinga ekki satt ? Sendum Halldóri Ásgrímssyni þakkarbréf.